Zapraszamy do zapoznania się z artykułem Polskieg Związku Strzelectwa Sportowego
Broń jest źródłem hałasu impulsowego o czasie trwania impulsu dźwiękowego poniżej 10 ms. Podczas strzału hałas generowany jest przez inicjację ładunku miotającego i towarzyszący jej gwałtowny wzrost i spadek lokalnego ciśnienia atmosferycznego, przekroczenie przez pocisk bariery dźwięku oraz ruch części broni w przypadku broni samopowtarzalnej.
Ucho ludzkie jest narządem bardzo czułym. Najsłabszy dźwięk słyszany przez człowieka posiada amplitudę 5x109 razy mniejszą od ciśnienia atmosferycznego i powoduje wychylenie błony bębenkowej porównywalne do wymiarów najmniejszych cząsteczek. Równocześnie człowiek toleruje ciśnienia dźwięku miliony razy większe. Jednak ekspozycja na hałas impulsowy o dużym natężeniu prowadzić może do ostrego urazu akustycznego.
Wyróżnia się trzy stopnie ostrego urazu akustycznego: lekki, objawiający się tylko przejściowym szumem i zawrotami głowy, średnio ciężki, w którym dochodzi już do drobnych uszkodzeń w obrębie ucha, a objawy w postaci szumów i upośledzenia słuchu mogą być nieodwracalne oraz ciężki, w którym występują poważne zmiany w obrębie ucha prowadzące do upośledzenia słuchu w poważnym stopniu lub głuchoty. Przewlekłe narażenie na hałas o mniejszym natężeniu również może prowadzić do zaburzeń słuchu. Upośledzenie słuchu może być czasowe lub trwałe. Czasowe upośledzenie słuchu stanowi swego rodzaju reakcją obronną organizmu na nadmierny hałas i ustępuje po upływie określonego czasu.Trwałe upośledzenie słuchu jest nieodwracalne i wynika z wywołanych hałasem zmian w uchu środkowym i wewnętrznym.
Narażenie na hałas o natężeniu dźwięku przekraczającym 90 dB powoduje po wieloletniej ekspozycji nieodwracalne uszkodzenie komórek rzęskowych w organie Cortiego, który stanowi narząd odbiorczy ucha wewnętrznego.Zadaniem komórek rzęskowych jest przetworzenie drgań mechanicznych dźwięku na impulsy neuronowe kierowane do centralnego układu nerwowego. Konsekwencją ich zniszczenia są trudności w odbiorze dźwięków określane jako ubytki słuchu.
Dla niedosłuchu odbiorczego charakterystyczne są: pogorszenie rozumienia mowy przy stosunkowo dobrym słyszeniu tonów prostych (szczególnie w hałasie i przy współistnieniu wielu źródeł dźwięku), lepsze słyszenie dźwięków niskich niż wysokich, nieprzyjemne odczuwanie dźwięków bardzo głośnych w uchu z niedosłuchem oraz różnica w odczuwaniu wysokości tego samego dźwięku w obu uszach.